Późno

Każdego dnia tłoczno przed głównym wejściem do zamków
z piasku. Jak uchodźcy pchamy przed sobą wózki
zawalone rekrospekcją, chociaż
system zagwarantował

nam godziwe życie - za płacone podatki, nikt się nie uwolni
od skalpela. Młode żony szczebioczą i starannie się malują.
Brzydkie chcą być zauważone, więc wymyślają demo
gwałtu.

Nieporozumienia leżą w niuansach; mężczyzna lubi być
lizany przez kobiety po krzaczaste jądra, skaliste wzgórza,
gdy one dochodzą wyboistą scieżką pomiędzy ciałem
a miękkim mchem.

Nie słuchamy siebie, wszystko zostało ustalone
programami, które nie zbliżą nas do początku
miłości. Wrzucamy w wodę dwa kamienie wierząc,
że morze zawsze będzie szumieć tak samo.